مادر همانطوری که تکان خوردن بچه در رحم خود را حس می‌کند و می‌فهمد
باید تکان خوردن و جابجا شدن قلب خود، یعنی قبض و بسط و نوسانات نورانی قلبش را بفهمد
و اهل یقین از روی همین جنبیدن نور «هزز – اهتزاز» می‌فهمد، آنچه را که باید بفهمد.
«تَمَخَّضَ‏ الوَلَدُ: بچه در شكم زن باردار تكان خورد.»
حالا بگیم:
«تَمَخَّضَ‏ النور: نور در قلب اهل یقین تكان خورد.»
اهل یقین از همین قبض و بسط می‌فهمه که فرجش نزدیکه:
«تَمَخَّضَتِ الحَامِلُ: هنگام زائيدن زن نزديك شد.»،
زمین خشک و تشنه‌ی قلب، می‌فهمه که عنقریب، نور علم آل محمد ع بر این قلب خواهد بارید
«تَمَخَّضَتِ السَّمَاءُ: آسمان آماده‌‏ى بارش شد.»
اینا رو داره واژه مخض به ما یاد میده!
پس مخض نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل نورِ یقین، با استعمال این اندیشه والا در دل هر شرایطی، باردار به نطفه‌های علمی نورانی آل محمد ع می‌شوند و در ادامه، خود اهل یقین با تکان خوردن این نور در قلبش، متوجه بارش علوم آسمانی نور ولایت بر زمین قلبش می شود و طراوت و شادابی و روشنایی قلبش را حس می کند.
پس ماخض میشه نام زیبای اهل نور
«الماخِض‏‏: زن باردارى كه هنگام زائيدن وى رسيده و درد زايمان گرفته است.»
و درد زایمان میشه نوسانات نورانی قلب که نوید تولید عمل صالح را می‌دهد
«المَخَاض‏: درد زايمان»
حالا با فهم معنای زیبای واژه مخض و مخاض، درد زایمان برای خانم و آقایی که میخواهد عمل صالح، زایمان نماید چقدر درد قابل تحمل و شیرینی است، چون با این علامت، دیگه عمل صالح را در مشت خود نقد می‌بیند. به این میگن: درک موت! این قلب، قبل از مردن دنیایی، به حیات طیبه رسیده! «المشرفون علی الآخرة»
دردهای زایمانی اشاره به تلخی نار آیت دارد.
بالاخره موفق شد از نار، نور بدست آورد «مَخَضَ‏ اللَبَن: كره از شير بدست آورد.»
و اینجوریه که میشه نار رو بخاطر رسیدن به آن نور تحمل نمود و راضی بود و پسندید و از درد آن شکایت نداشت، که به استقبالِ شوقِ دیدارِ نورِ دیده‌ی خود، تلخی هیچ ناری در این مسیر را متوجه نمی‌شوی!
خانم باردار که پایان دوران حمل خودشو میگذرونه، اینقدر از شوق دیدن نورِ دیده‌ی خود خوشحال است که به هیچ چیزی جز رویت چهره نورانی مولود عمل صالح خود، فکر نمی‌کند و اهمیت نمی‌دهد!
درد زایمان که خود علامتی زیبا برای رسیدنِ قریب الوقوع به نور است!
آیا شنیدن خبر رسیدن به بهشت آل محمد ع و دیدن نور وجود آنها دردناک است یا شیرین؟!
این درد، علامت خروج از محدودیت دنیا و ورود به محدوده نامحدود بهشت نورانی آل محمد ع است. به‌به! چه درد شیرینی! به شوق دیدن نور ولایت و رضایت آل محمد ع، هیچ دردی درد نیست!
لذا اهل نور با یاد صاحب نورش، در دل آیات، اینقدر متوسل می‌شود «غزو»، تا بالاخره نور جوف نار را درک بنمایند، ان شاء الله تعالی، و اینو واژه مخض به ما یاد میده که تحمل نار برای رسیدن به نور، درد دارد، دردی شبیه درد زایمان!
«مَخَضَ‏ الرّأي: مغز فكرى خود را بكار انداخت تا حقيقت بر او روشن شود.»
درد زایمان برای اهل یقین (اهل رضا) شیرین و برای اهل شک و حسادت، تلخ است.
+ «حرف – حرّیف الطعام»
لذا اهل یقین از اینکه میداند با تحمل این درد چی گیرش میاد، خوشحاله و نگران نیست!
اما اهل شکّ حسود، چون چیزی گیرش نمیاد، خوب معلومه الکی داره دردو تحمل میکنه
و کسی که انگیزه‌ای شیرین، برای تحمل تلخی درد زایمان نداشته باشد، قطعا وجودش ناآرام خواهد بود.