[سورة سبإ (34): الآيات 41 الى 45]:
قالُوا سُبْحانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ كانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ (41)
مى‌‏گويند: «منزّهى تو، سرپرست ما تويى نه آنها! بلكه جنّيان را مى‌‏پرستيدند؛ بيشترشان به آنها اعتقاد داشتند.»
فَالْيَوْمَ لا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعاً وَ لا ضَرًّا
وَ نَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ (42)
اكنون براى يكديگر سود و زيانى نداريد،
و به كسانى كه ستم كرده‏‌اند مى‏‌گوييم:
«بچشيد عذاب آتشى را كه آن را دروغ مى‌‏شمرديد.»
وَ إِذا تُتْلى‏ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالُوا
ما هذا إِلاَّ رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يَصُدَّكُمْ عَمَّا كانَ يَعْبُدُ آباؤُكُمْ
وَ قالُوا ما هذا إِلاَّ إِفْكٌ مُفْتَرىً
وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبِينٌ (43)
و چون آيات تابناك ما بر آنان خوانده مى‏‌شود مى‌‏گويند:
«اين جز مردى نيست كه مى‌‏خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى‌‏پرستيدند باز دارد.»
و [نيز] مى‏‌گويند:
«اين جز دروغى بربافته نيست.»
و كسانى كه به حقّ -چون به سويشان آمد- كافر شدند مى‏‌گويند:
«اين جز افسونى آشكار نيست.»
وَ ما آتَيْناهُمْ مِنْ كُتُبٍ يَدْرُسُونَها وَ ما أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ (44)
و ما كتابهايى به آنان نداده بوديم كه آن را بخوانند،
و پيش از تو هشداردهنده‏‌اى به سويشان نفرستاده بوديم.
وَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما بَلَغُوا مِعْشارَ ما آتَيْناهُمْ
فَكَذَّبُوا رُسُلِي فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ (45)
و كسانى كه پيش از اينان بودند، [نيز] تكذيب كردند،
در حالى كه اينان به ده‏‌يك آنچه بديشان داده بوديم نرسيده‏‌اند.
[آرى،] فرستادگانِ مرا دروغ شمردند؛ پس چگونه بود كيفر من؟