امام علی علیه السلام:
سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ
آمِنُوا بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ
إِنَّهَا تَكُونُ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ وُلْدِهِ الْأَحَدَ عَشَرَ مِنْ بَعْدِهِ.
از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم شنيدم كه به اصحابشان مى‏‌فرمود:
به شب قدر ايمان بياوريد
كه آن شب براى عليّ بن أبى طالب و فرزندان يازده‏گانه پس از اوست.

ایمان به شب قدر، به چه معناست؟
تا وقتیکه قبض و بسط نور قلب رو نفهمیم، حقیقت ایمان آوردن به شب قدر رو درک نکرده ایم. «قدر» همان «تقدیرات» ماست که برایمان «مقدر» می شود و رقم میخورد و اینگونه است که، ابتدا این تقدیرات را «شب» میبینیم، حال آنکه شب نیست، تاریک و تلخ و نار نیست، بلکه روز است و روشن و شیرین تر از عسل است. این تقدیراتی که خدای مهربان برای درناژ عیب حسد ما اندازه گیری کرده و مقدر کرده و چون ما عیب حسد داریم یعنی به تقدیراتمان راضی نیستیم، آن را در ابتدا تاریک «لیلة» میبینیم اما وقتی در دل این تاریکی، پشت به تمنا کرده و به نور نازل شده در قلب توجه میکنیم، «لیلة قدر» به «مطلع الفجر» منتهی میشود که «المنتهی، النور» است. و اینجا در دل این تاریکی پیش آمده، این علوم نورانی اخذ شده از محمد و آل محمد ع است که این خانه تاریک دل را روشن و منور به نور مهربانی خدای مهربان نموده یعنی چیزی که ما لازم داریم تا تلخی آیات و تقدیرات، تغییر کند و به شیرینی مبدل شود، علم است. علم به اینکه این تقدیرات برای درمان عیب حسد ما تنظیم و تقدیر شده و زیبایی کارهای خدای حکیم اینگونه است. در سورۀ زیبای قدر و این حدیث زیبا از رسول خدا ص میبینیم و میخوانیم که شرط اینکه قلب بتونه لیله قدرشو باور کنه، بهره‌مندی از علوم آل محمد ع است.

داستان تکراری: «از شبِ قدر تا دمِ صبح!»
[سورة القدر (۹۷): الآيات ۱ الى ۵]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ (۱)
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم.
وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ (۲)
و از شب قدر، چه آگاهت كرد.
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (۳)
شبِ قدر از هزار ماه ارجمندتر است.
تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ (۴)
در آن [شب‏] فرشتگان، با روح، به فرمان پروردگارشان، براى هر كارى [كه مقرّر شده است‏] فرود آيند؛
سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (۵)
[آن شب‏] تا دَمِ صُبح، صلح و سلام است.