Spontaneous light!
have you ever seen spontaneous light in your heart?!
This light can be seen without prior planning!
It surprises you!
Try the new light. Live for the moment.
Collect these glorious moments, not things.
Keep your heart fresh with the new light.
نورِ خودجوش!
انگاری تمناها، با برنامه ریزی قبلی خود شخص است اما نور تقدیرات بطور خودبخودی و خودجوش، یهو سرِ راهت سبز میشن!
ظاهرش اینه که بطور خودبخودی و خودجوش، از شخص رفتاری سر میزنه، اما واقعیت اینه که این نور از قِبَل خدای مهربان به این قلب عنایت شده که حالا این رفتار خودجوش را از او شاهدیم.
«یکاد زیتها یضیء و لو لم تمسسه نار»
[سورة يونس (۱۰): الآيات ۱۵ الى ۱۷]
وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ
قُلْ ما يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسِي
إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما يُوحى إِلَيَّ
إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (۱۵)
و چون آيات روشنِ ما بر آنان خوانده شود، آنانكه به ديدار ما اميد ندارند مىگويند:
«قرآن ديگرى جز اين بياور، يا آن را عوض كن.»
بگو: «مرا نرسد كه آن را از پيش خود عوض كنم. جز آنچه را كه به من وحى مىشود پيروى نمىكنم.
اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، از عذاب روزى بزرگ مىترسم.»
تمنّای منافق، با تقدیر خدا جور در نمیاد!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
الرّسول (صلی الله علیه و آله) عن حذیفه:
تَوَجَّهَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یَوْماً نَحْوَ الْکَعْبَهًِْ یُصَلِّی
فَلَمَّا رَکَعَ أَتَاهُ سَائِلٌ فَتَصَدَّقَ عَلَیْهِ بِحَلْقَهًِْ خَاتَمِهِ
فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی
إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ
فَکَبَّرَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ قَرَأَهُ عَلَیْنَا
ثُمَّ قَالَ قُومُوا نَطْلُبْ هَذِهِ الصِّفَهًَْ الَّتِی وَصَفَ اللَّهُ بِهَا
فَلَمَّا دَخَلَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) الْمَسْجِدَ اسْتَقْبَلَهُ سَائِلٌ
فَقَالَ مِنْ أَیْنَ جِئْتَ
فَقَالَ مِنْ عِنْدِ هَذَا الْمُصَلِّی تَصَدَّقَ عَلَیَّ بِهَذِهِ الْحَلْقَهًِْ وَ هُوَ رَاکِعٌ
فَکَبَّرَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ مَضَی نَحْوَ عَلِیّ (علیه السلام) فَقَالَ
یَا عَلِیُّ (علیه السلام) مَا أَحْدَثْتَ الْیَوْمَ مِنْ خَیْرٍ فَأَخْبَرَهُ بِمَا کَانَ مِنْهُ إِلَی السَّائِلِ فَکَبَّرَ ثَالِثَهًًْ
فَنَظَرَ الْمُنَافِقُونَ بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ وَ قَالُوا
إِنَّ أَفْئِدَتَنَا لَا تَقْوَی عَلَی ذَلِکَ أَبَداً مَعَ الطَّاعَهًِْ لَهُ
فَنَسْأَلُ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) أَنْ یُبَدِّلَهُ لَنَا
فَأَتَوْا رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) فَأَخْبَرُوهُ بِذَلِکَ
فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی قُرْآناً وَ هُوَ
قُلْ ما یَکُونُ لِی أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسِی الْآیَهًَْ
فَقَالَ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) یَا رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) أَتِمَّهُ
فَقَالَ حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) قَدْ سَمِعْتَ مَا تَآمَرُوا بِهِ
فَانْصَرَفَ عَنْ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) الْأَمِینُ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام).
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از حذیفه نقل شده:
روزی علی (علیه السلام) رو به قبله کرد و شروع به خواندن نماز نمود.
هنگامی‌که به رکوع رفت فقیری نزد او آمد و علی (علیه السلام) انگشتری خود را به او صدقه داد.
در این هنگام خداوند این آیه را نازل فرمود:
سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آن‌ها که ایمان آورده‌اند همآن‌ها که نماز را برپا می‌دارند، و درحال رکوع، زکات می‌دهند.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تکبیر گفته و آیه را برای ما تلاوت نمود.
آنگاه فرمود: «برخیزید تا نزد صاحب این صفتی که خدا [این آیه را در شأن او] فرموده برویم».
هنگامی‌که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد مسجد شد فقیری به سمت ایشان آمد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) سؤال فرمود: «از کجا می‌آیی»؟
عرض کرد: «از نزد این نمازگزار که این انگشتر را درحال رکوع به من صدقه داد».
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تکبیر گفته و به‌سوی علی (علیه السلام) حرکت نمود و فرمود:
«ای علی (علیه السلام)! امروز چه کار نیک جدیدی انجام داده‌ای»؟
علی (علیه السلام) جریان خود با فقیر را بیان نمود.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برای بار سوّم تکبیر گفت.
در این‌هنگام منافقین به یکدیگر نگاه کرده و گفتند:
«دل‌های ما هیچ‌گاه راضی به اطاعت از علی (علیه السلام) نمی‌شود.
پس بیایید از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بخواهیم او را تغییر دهد».
پس نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمده و ایشان را از این مطلب آگاه نمودند.
در این‌هنگام خداوند این آیه را نازل فرمود:
قُلْ ما یَکُونُ لِی أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسِی إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَی إِلیَ‌َّ إِنیِّ أَخَافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبیِّ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیم.
جبرئیل فرمود:
«ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! کار را تمام کن [و علی (علیه السلام) را به جانشینی خود معرفی نما]».
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
«دوست من، جبرئیل! توطئه‌های آن‌ها را شنیدی».
در این‌هنگام جبرئیل امین (علیه السلام) از نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بازگشت.