A poison called stinginess, ie jealousy!
In a toxic culture, people cause unrest and insecurity for themselves and others by forbidding benevolence, that is, being stingy about promoting the right thought.
outer world examples- inner world feeling
And verses from the Holy Quran
#emotionallanguage #jealousy #DynamicHeart #stinginess
«بخل» یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
«بخلت السماء بالقطر»
+ مقاله «سخا»
بخل و عطا (سخا)
[سورة الليل (92): الآيات 1 الى 21] :
« وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى »
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشى (1)
سوگند به شب چون پرده افكند،
وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّى (2)
سوگند به روز چون جلوهگرى آغازد،
وَ ما خَلَقَ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى (3)
و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد،
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى (4)
كه همانا تلاش شما پراكنده است.
فَأَمَّا مَنْ أَعْطى وَ اتَّقى (5)
امّا آنكه [حقّ خدا را] داد و پروا داشت،
وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنى (6)
و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد،
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى (7)
بزودى راهِ آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت.
وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى (8)
و امّا آنكه بخل ورزيد و خود را بىنياز ديد،
وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى (9)
و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت،
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرى (10)
بزودى راهِ دشوارى به او خواهيم نمود.
وَ ما يُغْنِي عَنْهُ مالُهُ إِذا تَرَدَّى (11)
و چون هلاك شد، [ديگر] مالِ او به كارش نمىآيد.
إِنَّ عَلَيْنا لَلْهُدى (12)
همانا هدايت بر ماست.
وَ إِنَّ لَنا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولى (13)
و در حقيقت، دنيا و آخرت از آنِ ماست.
فَأَنْذَرْتُكُمْ ناراً تَلَظَّى (14)
پس شما را به آتشى كه زبانه مىكشد هشدار دادم.
لا يَصْلاها إِلاَّ الْأَشْقَى (15)
جز نگونبختتر[ين مردم] در آن درنيايد:
الَّذِي كَذَّبَ وَ تَوَلَّى (16)
همان كه تكذيب كرد و رُخ برتافت.
وَ سَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
و پاكرفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد:
الَّذِي يُؤْتِي مالَهُ يَتَزَكَّى (18)
همان كه مالِ خود را مىدهد [براى آنكه] پاك شود،
وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزى (19)
و هيچ كس را به قصد پاداشيافتن نعمت نمىبخشد،
إِلاَّ ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلى (20)
جز خواستنِ رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد].
وَ لَسَوْفَ يَرْضى (21)
و قطعاً بزودى خشنود خواهد شد.
[سورة الحشر (59): الآيات 6 الى 10] :
« وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ »
وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (9)
و [نيز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدينه] جاى گرفته و ايمان آوردهاند؛ هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند؛ و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است در دلهايشان حسدى نمىيابند؛ و هر چند در خودشان احتياجى [مبرم] باشد، آنها را بر خودشان مقدّم مىدارند. و هر كس از خسّت نفس خود مصون ماند، ايشانند كه رستگارانند.
«الغلّ – البخل – الحقد - الحسد»
[سورة الحجر (15): الآيات 45 الى 50] :
« وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ »
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ (45)
بىگمان، پرهيزگاران در باغها و چشمهسارانند.
ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِينَ (46)
[به آنان گويند:] «با سلامت و ايمنى در آنجا داخل شويد.»
وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ (47)
و آنچه كينه [و شائبههاى نفسانى] در سينههاى آنان است بركَنيم؛
برادرانه بر تختهايى روبروى يكديگر نشستهاند.
لا يَمَسُّهُمْ فِيها نَصَبٌ وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجِينَ (48)
نه رنجى در آنجا به آنان مىرسد و نه از آنجا بيرون رانده مىشوند.
نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (49)
به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان.
وَ أَنَّ عَذابِي هُوَ الْعَذابُ الْأَلِيمُ (50)
و اينكه عذاب من، عذابى است دردناك.
[سورة الأعراف (7): الآيات 42 الى 43] :
« وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ »
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (42)
و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند -هيچ كسى را جز به قدر توانش تكليف نمىكنيم- آنان همدم بهشتند [كه] در آن جاودانند.
وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43)
و هر گونه كينهاى را از سينههايشان مىزداييم. از زير [قصرهاى]شان نهرها جارى است، و مىگويند: «ستايش خدايى را كه ما را بدين [راه] هدايت نمود، و اگر خدا ما را رهبرى نمىكرد ما خود هدايت نمىيافتيم. در حقيقت، فرستادگانِ پروردگارِ ما حق را آوردند.» و به آنان ندا داده مىشود كه اين همان بهشتى است كه آن را به [پاداش] آنچه انجام مىداديد ميراث يافتهايد.
«المنع – البخل - الحسد»
[سورة البقرة (2): آية 114] :
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَ سَعى فِي خَرابِها أُولئِكَ ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلاَّ خائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ (114)
و كيست بيدادگرتر از آن كس كه نگذارد در مساجد خدا، نام وى برده شود، و در ويرانى آنها بكوشد؟ آنان حق ندارند جز ترسان و لرزان در آن [مسجد]ها درآيند. در اين دنيا ايشان را خوارى، و در آخرت عذابى بزرگ است.
[سورة التغابن (64): الآيات 11 الى 18] : « وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ »
فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا وَ أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِكُمْ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (16)
پس تا مىتوانيد از خدا پروا بداريد و بشنويد و فرمان ببريد، و مالى براى خودتان [در راه خدا] انفاق كنيد، و كسانى كه از خسّت نفس خويش مصون مانند، آنان رستگارانند.
[سورة آلعمران (3): آية 180]
وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لِلَّهِ مِيراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (180)
و كسانى كه به آنچه خدا از فضل خود به آنان عطا كرده، بخل مىورزند، هرگز تصور نكنند كه آن [بخل] براى آنان خوب است، بلكه برايشان بد است. به زودى آنچه كه به آن بخل ورزيدهاند، روز قيامت طوق گردنشان مىشود. ميراث آسمانها و زمين از آنِ خداست، و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است.
[سورة النساء (4): آية 37]
الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ يَكْتُمُونَ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً (37)
همان كسانى كه بخل مىورزند، و مردم را به بخل وامىدارند، و آنچه را خداوند از فضل خويش بدانها ارزانى داشته پوشيده مىدارند. و براى كافران عذابى خواركننده آماده كردهايم.
[سورة التوبة (9): الآيات 75 الى 78]
وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ (75)
و از آنان كسانىاند كه با خدا عهد كردهاند كه اگر از كَرَم خويش به ما عطا كند، قطعاً صدقه خواهيم داد و از شايستگان خواهيم شد.
فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ (76)
پس چون از فضل خويش به آنان بخشيد، بدان بُخل ورزيدند، و به حال اعراض روى برتافتند.
فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فِي قُلُوبِهِمْ إِلى يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللَّهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ (77)
در نتيجه، به سزاى آنكه با خدا خلف وعده كردند و از آن روى كه دروغ مىگفتند، در دلهايشان – تا روزى كه او را ديدار مىكنند – پيامدهاى نفاق را باقى گذارد.
أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (78)
آيا ندانستهاند كه خدا راز آنان و نجواى ايشان را مىداند و خدا داناى رازهاى نهانى است؟