The Merciful God
never wrongs anyone
nor neglects their rights!
«الت» یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«ألته حقّة: نقصه، حقّ او را کم کرد، از حقّش کاست، حقّش را نقصان داد.»
«أنّ هذه المادّة تدلّ على النقص المخصوص و هو ما كان عن طريق الحبس و المنع و الصرف، مثل أن يحبس و يمنع عن الوصول الى تمام ماله من المال و الأجر، أو يصرف المال و الأجر عنه بإيجاد الموانع و الصوارف، و هذا المعنى أبلغ في المقام من النقص و أدقّ و ألطف.»
«این ماده (ریشه لغوی) بر نوع خاصی از نقصان دلالت دارد، که آن نقصانی است که از طریق حبس، منع و بازداشتن رخ میدهد. مانند اینکه فردی از دستیابی کامل به مال یا پاداش خود بازداشته شود، یا مال و پاداش او به دلیل ایجاد موانع و عوامل بازدارنده از او سلب گردد. این معنا در این زمینه از واژه «نقص» رساتر، دقیقتر و لطیفتر است.»
«أَلَتَ مالَهُ: نقصه»
«أَلَتَ الشيْءَ: نقص»
«أَلَتَهُ يمينا: حلفه، او را به سوگند واداشت، او را سوگند داد.»
«الْأَلْتَ: الظلم»: «ظلم در حقّ کسی یا پایمال کردن بخشی از حقوق او»
«الأَلْتُ: البُهتان»
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يُلَاتُ وَ لَا تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الْأَصْوَاتُ.
«لَاتَ يَلِيتُ: إذا نقص، أي لا ينقص و لا يحبس عنه الدعاء.»
وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ
[سورة الطور (۵۲): الآيات ۱۷ الى ۲۸]
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ
وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ
كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ (۲۱)
و كسانى كه گرويده و فرزندانشان آنها را در ايمان پيروى كردهاند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهيم كرد و چيزى از كار[ها]شان را نمىكاهيم. هر كسى در گرو دستاورد خويش است.
امام صادق علیه السلام:
وَ مَا أَلَتْنَا مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ
أَیْ لَمْ یَنْقُصِ الْآبَاءَ مِنَ الثَّوَابِ بِسَبَبِ لُحُوقِ الْأَبْنَاءِ.
یعنی از ثواب پدرانشان چیزی کاسته نمیشود بهواسطهی ملحقشدن فرزندان به آنها.
علیّبنإبراهیم (رحمة الله علیه):
وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ
أَیْ مَا نَقَصْنَاهُمْ.
یعنی از [پاداش اعمالِ] پدران کم نمیکنیم.
امام صادق علیه السلام:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِبْنِکَثِیرعَنْ أَبِیعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ:
الَّذِینَ آمَنُوا النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام)
وَ ذُرِّیَّتُهُ الْأَئِمَّهًُْ وَ الْأَوْصِیَاءُ (علیه السلام)
أَلْحَقْنَا بِهِمْ وَ لَمْ نَنْقُصْ ذُرِّیَّتَهُمُ الْحُجَّهًَْ الَّتِی جَاءَ بِهَا مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) فِی عَلِیٍّ (علیه السلام)
وَ حُجَّتُهُمْ وَاحِدَهًٌْ وَ طَاعَتُهُمْ وَاحِدَهًٌْ.
أَلحَقْنَا بِهِمْ، و حجّتی را که [حضرت] محمّد (صلی الله علیه و آله) دربارهی [حضرت] علی (علیه السلام) آورد، نسبت به اولادش کاهش ندهیم و حجّت همهی ایشان یکی است و [حکمِ] فرمانبرداری از آنها هم یکی است.