داستان تکراری رویارویی اهل نور و اهل حسد عالم ذر، با صاحبان نور در این دنیا! مَرَجَ‏ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ!

مثال منطقه آزاد کیش !!!
جایی که بین سیاه و سفید قرار داره ! مرز سیاهی و سفیدی ! «شفا البئر»
شطر ، مکانی بین آسمان و زمین  ، دریایی بین آسمان و زمین ، محل تلاقی سیاهی و سپیدی ! اینجا مکان و زمان بنام صاحب نور توقف می کند! اینجا مرزی است که در یکطرف نور است و در طرف دیگر تاریکی ! اینجا کسی است که با یک دست قلب سیاه ما را گرفته و ول نمی کند و دست دیگرش در دست آل محمد ع است ! اینجا کجاست ؟ ما کجاییم ؟ ما اینجا چکار می کنیم ؟ این توفیق سر راه ما چرا قرار گرفته ؟! + «جزع» و عکسهای کنتراست سیاه و سفید خیلی زیبا منطقه حساس و مهم مرز بین تاریکی و نور یعنی وجود صاحب نور را برای ما در اون فضای ملکوتی ترسیم می کند ! قلب ما مدام روی این مرز راه می رود گاهی به اینطرف و گاهی به اونطرف !!! دیدی بچه ها روی لبه باغچه ها راه میرن ! یه بار می افتن تو باغچه یه بار می افتن اینطرف ! تلو تلو می خورن ! به قلب چون بین نور و تاریکی، تلوتلو میخوره، و جابجا میشه میگن قلب! متقلب بین نور و ظلمت است! اهل یقین این نور و ظلمت را می فهمد.
در ازدواج، انگاری دو نفر، با دو دیدگاه را به جان هم می اندازی! «الْهَرْجُ و الْمَرْجُ»
اما اگر بین آنها، نور ولایت حکمفرما باشد نه تنها هیچ مشکلی پیش نمی آید بلکه لولو مرجان حاصل خواهد شد !
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ
اعتقاد مشترک مانع اختلاف و ابتلا به شر بزرگ می شود !
اخْتِلَافُ أُمَّتِي رَحْمَةٌ [اخْتِلَافَهُمْ مِنَ الْبُلْدَانِ لَا اخْتِلَافاً فِي دِينِ اللَّهِ]
و المارج المضطرب المتحرك و قيل المختلط يقال مرج الأمر أي اختلط و مرجت عهود القوم و أماناتهم 
و مرج الدابة في المرعى إذا خلاها لترعى
المارج: مضطرب متحرّك است، و بعضى گفته‏‌اند مارج مختلط را گويند،
ميگويند: مرج الامر: يعنى اختلط الامر
(و مرجت عهود القوم و اماناتهم): يعنى پيمانهاى قوم و اماناتشان مختلط و درهم شد.
و مرج الدابة فى المرعى، يعنى: چارپا را در چراگاه سر داد تا چرا كند.
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ
+ … وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حاجِزاً …
اختلاف دو دریا!
[اختلاف در طینتها]
اما بینش واحد!
[بغی – قناعت]
[بغی : طلب توام با نا آرامی]
[قناعت : طلب توام با آرامش]
الذُّنُوبُ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْيُ عَلَى النَّاس‏
امْرَجْتُ‏ الدابةَ في المرعى
مرج: رها، آميختن و آميزش، آزادانه و اختیارا در معرض هم قرار گرفتن که نا خواسته، توام با نا آرامی و اضطراب [بَكَتْ لِلْجُوعِ وَ الْعُرْيِ]  خواهد بود «که در این آیه خداوند با ارائه ابزاری بنام برزخ « رسول خدا ص ، عهد ، حب ، ودّ ، الولایه » ، خواسته که این «مرج» ، بدون نا آرامی (بغی) باشد »
[اقْنَعِي : [قناعت ؛ طلب توام با آرامش]]!
قناعت : تن دادن به ذلت ناشي از ناآرامي نعمتهايي كه ديگران دارند و ما نداريم.
هو تنازل حتّى يطبّق أمر حياته على ما بين يديه من إمكاناته
حرکت شتر طالب آب! : [مدّ البعير رأسه الى الماء للشرب]
برای رسیدن به آرامش باید نزول «تواضع: نا دیده گرفتن جهات برتری» و کنار آمدن و تطابق با امکانات خود و نداشتن حسد نسبت به نعمتهای دیگران است .
[قناعت ؛ طلب توام با آرامش که فقط با يقين به وعده‌هاي الهي حاصل می شود]
قناعت :
«قَنَعَتِ الْاِبِلُ لِلْمَرْتَع»
«ضادُّوا الْحِرْصَ بِالقُنوُعِ»
«با (توسل به) قناعت با حرص مخالفت ورزيد.»
«بَرْزَخٌ: مرز مشترک = وجه مشترک زوجین «کفو»
بینش صحیح و مصداق درست کنونی آن!
(1) العهد الذي أخذه عليهما النبي ص يعني لا يزنيان
(2) حب دائم لا ينقطع و لا ينفد
(3) حب لا ينقطع و لا ينفد أبدا
(4) ود لا يتباغضان »
[بَحْرَ الْعِلْمِ – بَحْرَ النُّبُوَّةِ] :
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ‏ أَنَّ فَاطِمَةَ ع بَكَتْ لِلْجُوعِ وَ الْعُرْيِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص اقْنَعِي يَا فَاطِمَةُ بِزَوْجِكِ فَوَ اللَّهِ إِنَّهُ سَيِّدٌ فِي الدُّنْيَا وَ سَيِّدٌ فِي الْآخِرَةِ وَ أَصْلَحَ بَيْنَهُمَا
فَأَنْزَلَ اللَّهُ‏ مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ‏ يَقُولُ أَنَا اللَّهُ أَرْسَلْتُ الْبَحْرَيْنِ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع بَحْرَ الْعِلْمِ وَ فَاطِمَةَ بَحْرَ النُّبُوَّةِ يَلْتَقِيانِ‏ يَتَّصِلَانِ أَنَا اللَّهُ أَوْقَعْتُ الْوُصْلَةَ بَيْنَهُمَا ثُمَّ قَالَ‏ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ‏ مَانِعٌ رَسُولُ اللَّهِ ص يَمْنَعُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع أَنْ يَحْزَنَ لِأَجْلِ الدُّنْيَا وَ يَمْنَعَ فَاطِمَةَ أَنْ تُخَاصِمَ بَعْلَهَا لِأَجْلِ الدُّنْيَا فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ‏ تُكَذِّبانِ‏ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع أَوْ حُبِّ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ عَلَيْهَا السَّلَامُ فَاللُّؤْلُؤُ الْحَسَنُ وَ الْمَرْجَانُ الْحُسَيْنُ لِأَنَّ اللُّؤْلُؤَ الْكِبَارُ وَ الْمَرْجَانَ الصِّغَارُ .
ابن عباس نقل كرد كه
فاطمه زهرا عليها السّلام از گرسنگى و پوشاك گريه كرد:
پيامبر اكرم فرمود: فاطمه جان قدر شوهر خويش را بدان، بخدا قسم او آقاى دنيا و آخرت است و بين آن دو را اصلاح نمود خداوند اين آيه را نازل كرد مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ‏ يعنى من كه خدايم گسيل داشتم دو دريا را على بن ابى طالب درياى علم و فاطمه زهرا درياى نبوت هر دو بهم متصل شدند من اين اتصال را بين آنها بوجود آوردم.
بعد ميفرمايد: بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ‏ بين آن دو پيامبر اكرم فاصله و مانع است كه جلوگيرى از حزن و اندوه على براى دنيا و از ستيزه نمودن فاطمه عليها السّلام با شوهرش براى دنيا ميكند فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ‏ اى گروه جنيان و انسانها ولايت على بن ابى طالب و حب فاطمه زهرا را تكذيب مى‏كنيد؟! لؤلؤ حسن عليه السّلام و مرجان حسين است زيرا دانه‏‌هاى لؤلؤ بزرگتر از دانه‌‏هاى مرجان است.
مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‏9، ص: 305
«فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ» ذكر سبحانه عظيم قدرته حيث خلق البحرين العذب و المالح يلتقيان ثم لا يختلط أحدهما بالآخر و هو قوله
«بَيْنَهُما بَرْزَخٌ» أي حاجز من قدرة الله فلا يبغي الملح على العذب فيفسده و لا العذب على الملح فيفسده و يختلط به و معنى مرج أرسل عن ابن عباس و قيل المراد بالبحرين بحر السماء و بحرالأرض فإن في السماء بحرا يمسكه الله بقدرته ينزل منه المطر فيلتقيان في كل سنة و بينهما حاجز يمنع بحر السماء من النزول و بحر الأرض من الصعود عن ابن عباس و الضحاك و مجاهد و قيل إنهما بحر فارس و بحر الروم عن الحسن و قتادة فإن آخر طرف هذا يتصل بآخر طرف ذلك و البرزخ بينهما الجزائر و قيل مرج البحرين خلط طرفيهما عند التقائهما من غير أن يختلط جملتهما لا يبغيان أي لا يطلبان أن لا يختلطا
«يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ» اللؤلؤ كبار الدر و المرجان صغاره عن ابن عباس و الحسن و قتادة و الضحاك و قيل المرجان خرز أحمر كالقضبان يخرج من البحر و هو السد عن عطاء الخراساني و أبي مالك و به قال ابن مسعود لأنه قال حجر و إنما قال منهما و إنما يخرج من الملح دون العذب لأن الله سبحانه ذكرهما و جمعهما و هما بحر واحد فإذا خرج من أحدهما فقد خرج منهما عن الزجاج قال الكلبي و هو مثل قوله‏
تفسير فرات الكوفى، ص: 460
بارك و تعالى مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ قال ذلك علي و فاطمة
بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ قال
العهد الذي أخذه عليهما النبي ص يعني لا يزنيان
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ قال الحسن و الحسين و ذريتهما
شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج‏2، ص: 286
الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ قال:
علي و فاطمة بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ قال:
حب دائم لا ينقطع و لا ينفد
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ قال: الحسن و الحسين.
 عن ابن عباس في قوله تعالى: مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ قال:
علي و فاطمة بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ قال:
حب لا ينقطع و لا ينفد أبدا
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ قال: الحسن و الحسين.
شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج‏2، ص: 289
بَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ قال:
علي و فاطمة بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ
ود لا يتباغضان
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ قال: الحسن و الحسين.
———————————————————————
بغی : طلبی که انگیزه آن حسادت است .
بغی : طلب توام با نا آرامی
(ریشه این نا آرامی ، حسد است)
أَلَا وَ قَدْ أَمَرَنِيَ اللَّهُ بِقِتَالِ أَهْلِ الْبَغْيِ
[درمان بغي : تواضع]
تَوَاضَعُوا حَتَّى لَا يَبْغِيَ أَحَدٌ عَلَى أَحَدٍ
إِيَّاكُمْ أَنْ يَبْغِيَ بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ
فَإِنَّهَا لَيْسَتْ مِنْ خِصَالِ الصَّالِحِينَ
فَإِنَّهُ مَنْ بَغَى صَيَّرَ اللَّهُ بَغْيَهُ عَلَى نَفْسِهِ
وَ صَارَتْ نُصْرَةُ اللَّهِ لِمَنْ بُغِيَ عَلَيْهِ
وَ مَنْ نَصَرَهُ اللَّهُ غَلَبَ وَ أَصَابَ الظَّفَرَ مِنَ اللَّهِ
أَلَا وَ قَدْ أَمْعَنْتُمْ فِي الْبَغْيِ
هان بدانيد! كه سركشى را از حدّ گذرانديد. (بنی جرهم)
وَ الْكَفِّ عَنِ الْبَغْيِ
انْظُرْ أَنْ لَا تَكَلَّمَ بِكَلِمَةِ بَغْيٍ أَبَداً.