ردء:
أردأت الحائط!
أردأت الحائط أى أدعمته بخشب
نور، پشتوانۀ نور! فَأَرْسِلْهُ مَعي‏ رِدْءاً يُصَدِّقُني!
وقتی خونه ها رو بازسازی می کنند، دیدی یه تعداد چوب به دیوار خونه همسایه تکیه میدن که محافظت کنه تا ساختن دیوار این خونه، اون دیوارها تخریب نشه و نریزه؟!
[سازه‌نگهبان – ازر]
به این کاری که چوبها به دیوار تکیه داده میشه تا اونو ساپورت کنه عرب میگه «أردأت الحائط» یعنی من برای کمک به دیوار، اونو با این چوبها حمایت و کمک نمودم تا سالم بماند و نریزد.
[اسپانسر دانا: الحجاج – رصید الذهب]
حالا اگه اهل شک از حمایت علمی صاحب نور نخواهند استفاده مناسب نمایند و در زمان معینی که برایشان مقدر می شود از این معالم ربانی بهره مند شوند و قلب بیمار شکاک خود را درمان نمایند همین حمایت ممکن است به ضرر آنها تمام شود و قطعا هم همینطور است یعنی دیوار از حمایت چوبها استفاده ننموده و در فرصت داده شده خودش را اصلاح و ترمیم ننموده لذا به این اهل شکی که از نور، خودش را بی بهره نموده و حالا شیئی بی ارزش و «ردیء» شده، نقطه امیدی «محیص» برایش برای جبران مافات نخواهد بود. پس در واژه «ردء» دو مفهوم کمک و بی ارزش اینجوری جمع بسته می شود.
+ «لغب»
[ردی – ردء]: اینم [1+1] است.
+ «ردیء – خبیث»
+ «خبث»
+ «ازر»
«ردء» نام زیبای معالم ربانی و آیات محکم است که اهل یقین در دل شرایط با عمل به این معالم ربانی تولید نور آرامش عمل صالح می نمایند و اینگونه شهادت می دهند «شهد» و تصدیق می کنند که تنها بینشی که می تواند تولید نور آرامش نماید اندیشه آل محمد ع است و این معنا و مفهومی است که از واژه «ردء» باید استنباط شود.
+ «سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق»
یعنی آیاتی عرضه می‌شود که تصدیق می‌کند «الردء: المعين» اندیشه صاحبان نور حق است.
مثل صاحب نور مثل لباس است « الرداء الّذى يلبس » که اهل یقین با پوشیدن این لباس نورانی، کانه ردائی زیبا در دل شرایط به تن می کنند و این پوشش زیبا به آنها کمک می کند تا بدانند وظیفه آنها در این شرایط چیست و چه عملکردی باید داشته باشند تا تولید آرامش و نور عمل صالح را بنمایند. لذا به این اهل یقین میگن « يقال فلان حسن الردية من لبس الرداء » چه روشی زیبا و پسندیده « حسن الردية » برای رسیدن به آرامش انتخاب نمودی که اینقدر زندگی رو برای خودت و دیگران آرام و شیرین نمودی ! چجوری این کار رو می کنی ؟ و از چه کسی این روش رو آموخته ای ؟ اینجاست که اگر شرایط ایجاب نماید باید به او بگویی این روش زیبای آل محمد ع است که در هر زمان صاحبان نور به مخاطبین اهل زمان خود آموزش می دهند.
پس صاحب نور خودش « حسن الردية » است و اهل یقین نیز با یاد او در دل شرایط به درجاتی « حسن الردية » می شوند و از نام زیبای «ردء» به درجاتی بهره مند می شوند: «الرِّدْءُ: الذي يتبع غيره معينا له، دستیار».
در واقع از این واژه این را باید بفهمیم که بدون «ردء» یعنی بدون یادآوری معالم ربانی همیشه دارای نقطه ضعفی خواهیم بود که تولید نور عمل صالح هرگز ممکن و میسر نخواهد بود « ظهور ضعف و استرخاء في شي‏ء ثمّ صيرورة شي‏ء آخر ظهيرا له حتّى يجبر استرخاءه » و تنها با بکار بستن اندیشه صاحبان نور است که در اینجا همان ردء و چوبهایی است که به دیوار قلب معیوب ما تکیه داده می شود تا در دل شرایط بتدریج با عمل به اندیشه آنها این نقاط ضعف «عهد» ترمیم و جبران شود و قلب متعالی گردد.
انگاری این واژه میخواد بگه من مفهوم ضعف و اشکال در دیوار رو می رسونم و از طرفی همون عاملی هستم که این ضعف و ایراد رو داره برطرف می کنه! یعنی در واقع من همون چیزی هستم که تو بهش نیاز داری و کمبود تو، من هستم و منِ صاحب نور و اندیشه آل محمد ع که تعلیم آن بعهده من است همان نیازمندی توست و تو به من نیازمندی تا با بکار بستن اندیشه من در دل شرایط ، تولید نور آرامش نمایی. پس یک ظرافتی در این واژه وجود دارد و آن هم این است که همان نقطه ضعفی که در ما وجود داره که اگر با «ردء» جبران نشه، میشیم «ردیء» و بی‌ارزش، همون نقطه ضعف ما نداشتن فن یادآوری معالم ربانی است «قبض و بسط».
همان فهم دو کلام درون قلب، و تمییز دادن آنها ا زیکدیگر است:
کلام دوست یعنی فرشتۀ مهربان و کلام دشمن یعنی شیطان!
اهل یقین با یاد معالم ربانی خودشان را ازاین نقطه ضعف رهانیده و مدام در دل شرایط با یاد معالم ربانی ردای علم آل محمد ع بر تن مانکن خود نموده و در معرض دید عموم قرار می دهند تا همگان به اندیشه آل محمد ع و استعمال آن راغب و شایق گردند.
+ «مانکن با عرضه – عرض»
پس مانکن لخت، نقص بزرگ پوشش داره و با لباس زیبایی که به تنش می کنند حالا این مانکن بی‌نقص و زیبا، جا داره در ویترین منتخبین آل محمد ع در هر زمان در معرض دید مایلین به نور ولایت آل محمد ع «تهوی الیهم» قرار بگیره، ان شاء الله تعالی.