نور، قلب را به زیبایی تراش میدهد! فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ!

سحل:‏
«سَحَلَ‏ الحديد»
تراشکار : مَثَلی است برای ماموریت صاحبان نور!
تراشکاری ساحل!
ساحل نجات!
نور، قلب را به زیبایی تراش میدهد! فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ!
« فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ »
سمّي ساحل البحر لأنّ الماء يقشره
«بِالسَّاحِلِ» یعنی با یاد معالم ربانی صاحبان نور، «فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ» به قلب اهل یقین از دریای علم آل محمد ع القاء می‌شود!
+ آیه سیر: [و جعلنا بینهم و بین القری التی بارکنا «الْيَمُّ» فیها قری ظاهرة «السَّاحِلِ»]
انگاری واسطه بهره‌مند شدن ما از دریای علم آل محمد ع، قرای ظاهره است.
رابط علمی، نامهای زیادی دارد و هر اسمش به گونه‌ای مفهوم نقش او را توصیف میکند تا ما ارزش و اهمیت حضور آنها را درک نماییم و این واژۀ «ساحل» می گوید وقتی به منِ ساحل زیبا و آرامبخش نگاه می کنی ، منو با چشم سر ببین و با چشم دل، نور خود را که به تو مفهوم نور الولایة را آموخت مد نظر داشته باش! همینطور که من رد پاهای روی ماسه ساحل را با آب دریا محو و عفو می کنم، یادآوری معالم ربانی صاحبان نور نیز در دل شرایط، قلب تو را از هر بخل و حسد و کینه‌ای محو و عفو می نماید. همانطور که تراشکار به آهن شکل می دهد و از آن ابزاری سودمند می تراشد ، علوم ربانی نیز قلب ما را در دل شرایط تراشهای زیبا می دهد و نهایتا از این گوهر تراشیده زیبا، الماسی درخشان و منور به نور علم آل محمد ع تولید می کند و اینگونه نامهای زیبای مترادف نور، این هدیۀ مقدس را برای قلوب سالم بیدار، توصیف می‌نمایند.
کتاب لغت فقه اللغه: «كُلُّ ثوبٍ من قطنٍ أَبْيَضَ: فهو سَحْلٌ»
ساحل؛ نام زیبای معالم ربانی است!
ویژگیهای کلام تاثیر گذار صاحبان نور اینگونه است:
مثل اینکه یک آهن رو صیقل بدی و براده تشکیل بشه و صاف و براق بشه «سَحَلَ‏ الحديد»!
انگاری کاری که باد با زمین میکنه یعنی خاکهای روی زمین رو می بره و یک ذره خاک روش نمی بینی «سحلت الرياح الأرض»!
به لباس سفید که مثل برف می درخشه هم عرب میگه سحل، انگاری ذره ای تیره گی در آن مشاهده نمیشه «السحل: الثوب الأبيض»
ساحل دریا زمینی است که به سبب اینکه مدام آب دریا آن را میشوید و می برد، یک ویژگی ممتاز و خاص داره و اون نرمی و لطافت اونه بطوریکه همه به ساحل که میرسن دلشون میخواد کفشاشونو در بیارن و با پاهای برهنه روی ساحل دریا راه برن و این کار بهشون آرامش میده و بعضی ها که درون شن و ماسه ساحل دریا خودشونو دفن می کنن! و آفتاب می گیرن.
اینها ویژگی کلام نورانی و معالم ربانی صاحبان نور است و این رفق آل محمد ع است که همه، چه بدانند و چه ندانند، از آن لذت می برند و مجاورت ساحل یعنی قلب صاحب نور با دریا یعنی آل محمد ع و این ارتباط، دائمی است و هرگز قطع نمی شود و اگر مثلا روزی این زمین هم از دریا فاصله بگیرد به سنگلاخی تبدیل می شود که دیگر با پوتین هم رویش راه بروی، زخمی می شوی اما این وجود دائم الاتصال، به علم آل محمد ع است که همه دوست دارند خودشان را در اولین فرصت تعطیلات و مرخصی پایان هفته، به این ساحل زیبا برسانند تا از نرمی و آرامش این زمین لذت ببرند و لذا ساحل هم نمادی زیبا و نامی زیبا برای معالم ربانی صاحبان نور است.
و هر چه به ساحل بیندیشی در عظمت نور معالم ربانی غرق می شوی و تو هنوز به خود دریا نرسیده‌ای. ببین زمینی که مجاور دریاست چه تغییری کرده؟! حالا در خود دریا و اعماق دریا چه نعمتهایی هست که ما خبر نداریم، الی ماشاء الله.
به لجام و دهنه اسب نیز که راکب با کشیدن اون به اسب هشدار میده هم عرب میگه «مسحلان» انگاری همون حکم و عقل و نامهای دیگر مترادف نور را دوباره و چند باره تکرار می کند و ویژگی زیبای کلام عرب را پایانی نیست!
به صدای تیز الاغ که مثل سوهان کشیدن بر آهن، گوشت تنت را میریزد (رعد) نیز سحل میگن: کلام تاثیر گذار صاحبان نور « المسحل للسان الخطيب، و الرجل الخطيب » گوشت از معصیت روئیده بر تنت را می ریزاند! « السَّحِيلُ‏ و السُّحَالُ‏: نهيق الحمار » بارها گفتیم این آیه زیبا را که «ان الله لا یستحیی ان یضرب مثلا … » در مثل مناقشه نیست !!! درک مفهوم واژه از این مثال مهم است.
انگاری دریا مدام به زمین مجاور خود (ساحل) تازیانه «سحل» می زند و این هشدارهای دائمی است که اینگونه این زمین را ممتاز و نرم نموده است و قلبی که مدام مواظب و مراقب قبض و بسط خود که همان فهم و تفقه کلام ولی خداست مثالش همین ساحل دریاست که مدام گوش به زنگ هشدارها (انذار) از جانب مافوق است تا نرمی و لطافتش را حفظ کند.
به رطوبت در ماسه‌های ساحل هم فکر کن که این زمین، خشک نیست و دائم مرطوب به علم آل محمد ع است و این رطوبت ماسه‌های ساحل عامل حیات قلبه! بعضی وقتها هم فکر کن که داری صبح علی الطلوع تو ساحل قدم می زنی و هیچکس نیست و حال خوشی داری و یه دفعه می بینی دریا یه چیزی به ساحل آورده! می‌ری میبینی یه چیزی داخل جعبه است! بازش که میکنی می بینی مفهوم واژه «ساحل» رو به تو عنایت کرده !!! الحمد لله الذی هدانا لهذا … هذا من فضل ربی …
عرب به جلادی که تازیانه می زند و حد جاری می کند نیز می گوید مسحل:
« المسحل: الجلّاد الّذي يقيم الحدود »
صاحبان نور نیز با زبان و کلام تاثیر گذارشان به همین نرمی و لطافت با رفق زیاد به قلب اهل یقین و اهل شک، تازیانه‌های نرم علمی می‌زنند تا آنها متنبّه شوند و اگر تازیانه‌ها شدید باشد ساحلی نرم نخواهیم داشت که ساحلی صخره ای بوجود می آید که نرمی آن رفته و زبری آن مانده و اینجا دیگر نمی‌شود پای برهنه راه رفت!
پس صاحب نور می فهمد کلامش و گفتارش باید به نرمیِ حرکت آب دریا بر ساحل نرم ماسه ای باشد تا خشونت ایجاد نکند (ان النصیحة خشنة)، و این ویژگی مهارت صاحبان نور در رفق و مدارا با مخاطبین غیر قابل وصف است.
[قبض و بسط- جزر و مد] :
پس مَثَل قبض و بسط قلبی، مَثَل جزر و مد دریاست که خیلی لطیف صورت می گیرد و ماحصلش ساحلی نرم و لطیف و زیباست. انگاری قلب صاحب نور که به نور مافوق خودش، مثل ساحل دریا به دریا، وصل شده مدام قبض و بسط و جزر و مد کلام نور خود را درک می کند و این اشارات لطیف را متوجه شده و عمل می کند و روز به روز به نور قلبش می افزاید.
در توحید مفضل مطالب زیبا فراوان است:
قسمتی راجع به آب و دریا و ساحل آمده:
« … وَ فِي سَوَاحِلِهِ مَنَابِتُ الْعُودِ الْيَلَنْجُوجِ‏ وَ ضُرُوبٍ مِنَ الطِّيبِ وَ الْعَقَاقِيرِ …
در ساحلهاى آن، انواع عودهاى خوشبو و عطرها [اى مست‌‏كننده‏] و داروهاى سودمند يافت مى‌‏شود.»
حالا هر کس میخواد از نسخه های شفابخش و داروهای ترکیبی صاحبان نور بهره مند بشه بیاد بریم کنار دریا! «ساحل» و کنار دریای اهل یقین، مجلس نورانی احادیث آل محمد ع است.
+ «نسخه ها»
« يَلَنْجُوجُ‏: عود البخور »
+ «لجّ»
« الْعَقَاقِيرُ : أخلاط الأدوية »
+ پوشه «عقر»
[جزر و مد – قبض و بسط – حجامت] :
… فَإِذَا أَرَدْتَ الْحِجَامَةَ فَلَا تَحْتَجِمْ إِلَّا لِاثْنَتَيْ عَشْرَةَ تَخْلُو مِنَ الْهِلَالِ إِلَى خَمْسَةَ عَشَرَ مِنْهُ
فَإِنَّهُ أَصَحُّ لِبَدَنِكَ فَإِذَا نَقَصَ الشَّهْرُ فَلَا تَحْتَجِمْ إِلَّا أَنْ تَكُونَ مُضْطَرّاً إِلَى إِخْرَاجِ الدَّمِ
وَ ذَلِكَ أَنَّ الدَّمَ يَنْقُصُ فِي نُقْصَانِ الْهِلَالِ وَ يَزِيدُ فِي زِيَادَتِهِ‏
كسانى كه در سواحل درياها زندگى ميكنند ميدانند …. واقعا :
رابطه حجامت و جزر و مد دریا و قبض و بسط قلبی و فهمیدن کلام آل محمد ع با یادآوری معالم ربانی و رابطه ساحل و دریا و اینکه تاثیر جزر و مد دریا بر خشکی فقط بر روی زمین ساحل اثر گذار است و این اثرش را بر روی اهل یقین می بینی و اهل شک که یقین به معالم ربانی ندارند از جزر و مد دریا و قبض و بسط قلبی سر در نمی آورند و برایشان آشنا نیست اما کسانی که در سواحل دریا زندگی می کنند از پیر و جوان و کوچک و بزرگ مدام جزر و مد دریا را دیده اند و تجربه کرده اند و خوب درک می کنند که چه حالی است و این مثال زیبا برای فهم قبض و بسط قلبی است یعنی کسانی که به نور یاد معالم ربانی و ساحل نجات خود رسیده اند خوب جزر و مد قلبی خود و قبض و بسط آن را درک می کنند و اینها هستند که این مطالب به درد آنها می خورد و به درد غیر اهل یقین نمی خورد چون هنوز جزر و مد قلبشان را با یاد معالم ربانی تجربه و حس نکرده اند و چقدر این فهم قبض و بسط قلبی مهم است. و رابطه حجامت با این قبض و بسط حالا باید بیشتر فکر شود تا ببینیم قصه چیست؟! هر وقت که کلام تاثیر گذار صاحب نور رعشه بر اندامت انداخت حالا وقت حجامت و زدودن اعتقادات فاسد و باطل از دنیای قلبت است و این تاویل حجامت است که اگر کسی به این تاویل نرسد، انجام تنزیل حجامت به دردش نخواهد خورد.
+«حجامت – حجم»
[یونس – ساحل]:
یونس ع بعد از شکم ماهی دریا، به ساحل بحر، زیر سایه برگ کدو، پناهنده شد:
« فَلَفَظَتْهُ عَلَى سَاحِلِ الْبَحْرِ »
« … فَأَمَرَ اللَّهُ الْمَلَكَ الْمُوَكَّلَ بِهِ- أَنْ يَرْفَعَ عَنْهُ الْعَذَابَ أَيَّامَ الدُّنْيَا، فَرَفَعَ عَنْهُ- فَلَمَّا رَأَى يُونُسُ ذَلِكَ‏ فَنادى‏ فِي الظُّلُماتِ: أَنْ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‏، فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ- وَ أَمَرَ الْحُوتَ أَنْ تَلْفِظَهُ فَلَفَظَتْهُ عَلَى سَاحِلِ الْبَحْرِ- وَ قَدْ ذَهَبَ جِلْدُهُ وَ لَحْمُهُ وَ أَنْبَتَ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ‏ وَ هِيَ الدُّبَّاءُ فَأَظَلَّتْهُ مِنَ الشَّمْسِ فَشَكَرَ، ثُمَّ أَمَرَ اللَّهُ الشَّجَرَةَ- فَتَنَحَّتْ عَنْهُ وَ وَقَعَ الشَّمْسُ عَلَيْهِ فَجَزِعَ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ يَا يُونُسُ لِمَ لَمْ تَرْحَمْ مِائَةَ أَلْفٍ‏ أَوْ يَزِيدُونَ‏ وَ أَنْتَ تَجْزَعُ مِنْ أَلَمِ سَاعَةٍ- فَقَالَ يَا رَبِّ عَفْوَكَ عَفْوَكَ، فَرَدَّ اللَّهُ عَلَيْهِ بَدَنَهُ وَ رَجَعَ إِلَى قَوْمِهِ وَ آمَنُوا بِه‏»
[فرعون – ساحل] :
آب دریا فرعون را نیز پس از هلاکت و غرق شدن، به ساحل دریا انداخت تا عبرتی برای اهل عبرت باشد.
[سلیمان ع – ساحل] :
« وَ كَانَ سُلَيْمَانُ يَمُرُّ عَلَى سَاحِلِ الْبَحْرِ يَبْكِي- وَ يَسْتَغْفِرُ اللَّهَ تَائِباً إِلَى اللَّهِ مِمَّا كَانَ مِنْهُ-
فَلَمَّا كَانَ بَعْدَ أَرْبَعِينَ يَوْماً- مَرَّ بِصَيَّادٍ يَصِيدُ السَّمَكَ-
فَقَالَ لَهُ أُعِينُكَ عَلَى أَنْ تُعْطِيَنِي مِنَ السَّمَكِ شَيْئاً،
قَالَ نَعَمْ- فَأَعَانَهُ سُلَيْمَانُ فَلَمَّا اصْطَادَ دَفَعَ إِلَى سُلَيْمَانَ سَمَكَةً فَأَخَذَهَا فَشَقَّ بَطْنَهَا وَ ذَهَبَ يَغْسِلُهَا-
فَوَجَدَ الْخَاتَمَ فِي بَطْنِهَا، فَلَبِسَهُ فَخَرَّتْ عَلَيْهِ الشَّيَاطِينُ وَ الْجِنُّ- وَ الْإِنْسُ وَ الطَّيْرُ وَ الْوَحْشُ- وَ رَجَعَ إِلَى مَا كَانَ وَ طَلَبَ ذَلِكَ الشَّيْطَانَ وَ جُنُودَهُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ فَقَيَّدَهُمْ- وَ حَبَسَ بَعْضَهُمْ فِي جَوْفِ الْمَاءِ- وَ بَعْضَهُمْ فِي جَوْفِ الصَّخْرِ بِأَسَامِي اللَّهِ- فَهُمْ مَحْبُوسُونَ مُعَذَّبُونَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. »
[ساحل – ابر متراکم] :
علوم آل محمد ع بصورت متراکم (زیپ شده) در ساحل دریاست « عَلَى سَاحِلِ الْبَحْرِ » و هر وقت اراده آل محمد ع تعلق بگیرد این ابر با باد به حرکت در می آید و در هر جمعی که صلاح بداند می بارد.
« و قوله:
وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا أي يئسوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ
عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ‏
سُئِلَ عَنِ السَّحَابِ أَيْنَ يَكُونُ ؟
قَالَ : يَكُونُ عَلَى شَجَرٍ كَثِيفٍ عَلَى سَاحِلِ الْبَحْرِ يَأْوِي إِلَيْهِ
فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يُرْسِلَ أَرْسَلَ رِيحاً فَأَثَارَهُ وَ وَكَّلَ بِهِ مَلَائِكَةً يَضْرِبُونَهُ بِالْمَخَارِيقِ وَ هُوَ الْبَرْقُ فَيَرْتَفِعُ. »
اکثر بارشها در سرزمینهای کنار دریاست و چه سرسبزی خاصی دارد و اگر باد این ابرهای تشکیل شده در ساحل را به دوردستها ببرد آنجا نیز از نعمت بارش باران بهره مند خواهد شد و هر چه تدبر در این چرخه آب که همان علم آل محمد ع است بنمایی، باز هم کم است.
داستان تشکیل ابر و باد و رعد و برق و … همه و همه به داستان معالم ربانی بر می گردد.
[تولد صاحب نور – ساحل] :
این حدیث زیبا در اقرار به فضل معالم ربانی صاحبان نور و سرگذشت آنها که در ولادت ابراهیم ع و موسی ع و عیسی ع تکرار شده است. فرزند متولد شده با مادرش سخن می گوید …