آتش ابدی جهنم، سرنوشت شوم حسودی است که به خدای مهربان خودش تهمت میزنه! وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدًّا!

أدّ:
«أَدَّتِ‏ الناقة»
«أَدَّتِ‏ الناقة: رجّعت حنينها ترجيعاً شديداً: فغان و ناله آن شتر شدّت گرفت.»
الْأَدِيدُ: الجلبة: غوغا و سر و صدا
هو الأمر العظيم المكره، و هو خلاف الجريان الصحيح السليم،
كما أنّ نسبة الولد الى اللّه العزيز المتعال كذلك، فانّها نسبة منكرة،
و هكذا حنين شديد من الناقة، و نفرها دفعة،
و يدلّ عليه الكسرة و التشديد الدالّان على انكسار و شدّة.
نسبت ناروا دادن به صاحبان نور، کار بسیار زشتی است، کانه اینقدر این کار زشته که «هكذا حنين شديد من الناقة، و نفرها دفعة، و يدلّ عليه الكسرة و التشديد الدالّان على انكسار و شدّة» صداش بازتاب بسیار وحشتناکی برای خودش و دیگران خواهد داشت.
« أَدَّتِ‏ الناقة تَئِدُّ، أي: رجّعت حنينها ترجيعاً شديداً »
«أَدَّتِ‏ الناقة» یعنی «فغان و ناله آن شتر شدّت گرفت.»
حالا باید پرسید چی شده که اینجور این شتر ناله و فریاد و گله و شکایت و ناآرامی می‌کنه؟!
چه کار زشتی صورت گرفته که اینجور غوغا و جنجالی بی‌مانند برپا شده؟!
از وقتی گناه [حسادت]، جای نور ولایت رو گرفته!
از وقتی که ولایت باطل غیر آل محمد ع، جای نور ولایت آل محمد ع را گرفته!
این کار زشت قطعا پیامدهای پر سروصدایی داره در هر زمان، که همه باید بدانند این هیاهو و این کشت و کشتار و این نا امنی‌ها و این همه زشتی‌ها «ادّ» همه و همه از گور موسّسین اندیشه مقابل و معاند در برابر آل محمد ع در هر زمانی است و آثار زشتیِ کار منکرین نور ولایت، همیشه پرسروصداست و بازتاب بسیار بدی و زشتی برای همه خواهد داشت،
الا اهل یقین نسبت به صاحبان نور.
«ادّ همان غوغا و سر و صدای زشت ناشی از استعمال اندیشه باطل است که اهل شک حسود، در هر زمان اینجوری سروصدا راه می‌اندازند.»
یکی از هزار واژه مترداف حسادت است!
+ مقالۀ «زشت – زیبا»
[زشت – زیبا]:
«لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدًّا»
+ «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلًا سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا»
اگر قصه «فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ» باشه، میشه کار زشت «شَيْئاً إِدًّا»،
و اگر تصمیم «وَ رَجُلًا سَلَماً لِرَجُلٍ» باشه میشه کار زیبا!
پس:
«شرک» زشت است و «سلم» زیبا!
یکی از واژه‌های قرآنی که مفهوم زشت را می‌رساند همین واژه «ادّ» است،
یعنی اهل شک با بی‌اعتنایی و بی‌احترامی نسبت به معالم ربانی صاحبان نور و استخفاف نسبت به آنها و عدم اقرار به فضل آنها «تکذیب آیات»، در واقع آنها را در ردیف دیگران قرار دادند یا حتی پایین تر از آنها و این یعنی هزاران هزار مصداق شرک و کفران نعمت آل محمد ع!
به مجموعه همه این کارهای آنها که یک چیز بیشتر نیست، و اونم حسادت به نور است، میگن کار بسیار زشتی انجام داده‌اند و این در واژه «ادّ» است.
زیبا چیه؟ و زیبا کیه؟
زیبا، اهل نور یقینی است که وقتی ناآرام میشه، یادآوری معالم ربانی میکنه و به یاد اندیشه زیبای نورش می افته و با کمال میل و بدون هیچ دخل و تصرفی، به این اندیشه زیبا عمل میکنه و خودش هم میشه زیبا! با معنا کردن این اسامی نورانی، انگاری به درجات خودش، صاحب و مالک اسماء الله الحسنی میشه، ان شاء الله تعالی.
پس سلم و اسلام و سلام و سلیم «قلب سلیم» و … همه شون زیبا هستند و زیبا معنا می شوند و اگر بر فرض مثال دین اسلام بجای عربی ، به زبان فارسی بود اونوقت واژه «زیبا» رو در اون قرآن فارسی زیاد میدیدیم و می خوندیم چون همه اش به معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنها بر می‌گرده که هدفشون زیبا سازی خلقت انسانهاست.
«آداب رفیعة و اخلاق شریفة»
آتش ابدی جهنم، سرنوشت شوم حسودی است که به خدای مهربان خودش تهمت میزنه!
وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً  لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدًّا!
این اندیشه پلید در مقالۀ «شرک» توضیح داده شد.
یعنی اهل حسادتی که به هر دلیلی نمی‌خواهند تسلیم نور علوم ربانی اهل البیت ع باشند، بالاخره سعی و تلاششان این است که یه جوری یه شریک برای خدا بتراشند! حالا یا اسمشو بذارن «ولد» یا هر چیز دیگری! خلاصه راه رو برای دخل و تصرف خودشون باز کنند تا بتوانند گناه را هم ابزار آرامش در کنار نور ولایت و در مرحلۀ بعدی، بجای این نور ولایت، معرفی نموده و جا بیندازند.