False arguments of the jealous person!
Jealousy leads to distorted reasoning and false arguments.
When someone is envious, they may perceive situations in a biased way, interpreting innocent actions as threatening or malicious.
Here are a few common false arguments that jealous individuals might make:
Mind Reading Fallacy:
Assuming they know what others are thinking or feeling without any evidence.
Confirmation Bias:
It focuses only on evidence supporting their jealousy and ignores anything contradicting it.
Catastrophizing:
Blowing things out of proportion.
استدلالهای دروغین شخص حسود!
حسادت منجر به استدلال تحریف‌شده و استدلالهای نادرست می‌شود.
وقتی که حسادت گُل میکند، حسود، موقعیت‌ها را به شیوه‌ای مغرضانه درک میکند
و اقدامات شخص بی‌گناه را به‌عنوان اقدامات تهدیدآمیز یا بدخواهانه تفسیر میکند.
در اینجا چند استدلال غلط رایج وجود دارد که افراد حسود ممکن است بیان کنند:
مغالطه ذهن‌خوانی:
سوء ظنّ و قضاوت در بارۀ دیگران!
حسود، بدون هیچ مدرکی، ادعا میکند که می‌داند دیگران چه فکری می‌کنند یا چه احساسی دارند.
سوگیری تایید:
حسود فقط بر شواهدی تمرکز میکند که نظر حسد‌آلود او را تأیید میکند
و هر چیزی که با نظر او مخالف باشد را نادیده می‌گیرد.
فاجعه‌سازی:
خلق چیزهای دروغ و نامتناسب،
همان داستان شایعات دروغ غم‌انگیز!
و همان داستان تکراری اشتباه مرگبار تهمت!
«دحض» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«دَحَضَتْ رِجْلُهُ: پاى او ليز خورد.»
+ «زلق»
+ «خودباختگان»
+ «زلق – زَلِقَتِ القَدَمُ: پاى لغزيد و ليز خورد.»
+ «زلّ – زلزله»
دحضت رجل البعير
دحضت الشمس
المَدْحَضَة : لغزش و پرتگاه
[دحض – پوچ ]:
+ «خطر – خاطره – شرط‌بندی»
اهل یقین اینقدر نور معرفت الامام در قلبش واضح است که حاضر است سرِ آن شرط ببندد!
اما اهل شک دلیل پوچی دارند و «حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ» اشاره به همین مطلب دارد.
استدلالهای باطل حسود! حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ!
نفس داحضۀ!
حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ
دَحَضَتْ حُجَّتُكَ
و دليلت پوچ (باطل) باشد.
حُجَّتُكَ قَائِمَةٌ لَا تُدْحَضُ، وَ سُلْطَانُكَ ثَابِتٌ لَا يَزُولُ
[حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ – حُجَّتُكَ … لَا تُدْحَضُ]:
آیات «حُجَّتُكَ» اینجوری هستند: «لَا تُدْحَضُ»، یعنی بطلان‌ناپذیر هستند!
وَ إِنَّ الشَّيْطَانَ عَدُوٌّ حَاضِرٌ يَعِدُكُمُ الْبَاطِلَ
و بىشكّ شيطان دشمنى است آماده و در كمين، كه شما را وعدههاى پوچ و توخالى دهد.
دحض:
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضينَ (141)
پس [يونس سرنشينان كشتى] قرعه انداخت و خود از بازندگان شد!
أَلا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا
بدانيد كه اين مردم هنگام امتحان باختند!
معارین بدانند که نزد عالم بالا هر دلیلی بیاورند که بخواهند پیروز میدان گردند، نمی‌توانند و قطعا از بازندگان خواهند بود « حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ » چون دلیل، خودِ صاحب نور است و اگر کسی که بی‌دلیل، دلیل‌تراشی برای اثبات ادعای دروغین خود نماید، او از «مُدْحَضينَ» خواهد بود و در بازی سرنوشت، قافیه را باخته!
وقتی با آیات روبرو می شویم و ناآرام می شویم ، هوای نفس حسود ما به تحریک استدلالهای پوچ شیطان برای بهانه گیری و فرار از عمل به نور ولایت، متوسل می شود و ما باید بدانیم در هر عرضه آیت یا می بازیم و یا می بریم !!!
اگر با طناب پوسیده شیطان و با قبول سوء ظن به عوامل محیطی بخواهیم به آرامش برسیم قطعا می بازیم و بارها باخته ایم و اگر خوب فکر کنیم می بینیم که هیچوقت بردی در کار نبوده چون علامت برد این است که آرامش و نور در قلب مستولی می شود و علامت باخت، تاریکی قلب است، پس قبض و بسط قلب، نوعی برد و باخت پس از عرضه آیت است. هر دلیلی جز نور ولایت برای رسیدن به آرامش، انسان را زمین می زند و از جمله بازندگان خواهد نمود «مدحضین» و تنها گروه برنده میدان تحمل آیات دوستان مخلص آل محمد ع هستند که یقین دارند جز قبول ذلت کوچک و عمل به نور ولایت راهی برای برنده شدن و رسیدن به آرامش قلب برای تمام دنیا وجود ندارد.
حُجَّتُكَ قَائِمَةٌ لَا تُدْحَضُ، وَ سُلْطَانُكَ ثَابِتٌ لَا يَزُولُ.
مشتقات ریشۀ «دحض» در آیات قرآن:
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلينَ إِلاَّ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ يُجادِلُ الَّذينَ كَفَرُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آياتي وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً (56)
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضينَ (141)
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ الْأَحْزابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ هَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِيَأْخُذُوهُ وَ جادَلُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كانَ عِقابِ (5)
وَ الَّذينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ (16)