نور از ما میخواهد که لحظه‌ای مکث کنیم! قالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا!

مکث :
الْمُكْثُ‏: ثبات مع انتظار، يعنى پا بر جا بودن در حالت انتظار
[مکث – نقص – کمال]:
صبر کن، دارم فکر می کنم؟
انتظاری که فرج به دنبالشه …
+ «لبث»
[مکث – قبض و بسط] :
مکث اون توقف اهل یقین است هنگام مواجهه با نار آیت، تا زمانی که فرجش برسد و نور آیت را با قلبش ببیند و حس کند « فَمَكَثَ‏ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقالَ أَحَطْتُ بِما لَمْ تُحِطْ بِهِ ».
این انتظار «غیر بعید» است! بعید نیست! طولانی نیست!
چشم بهم بزنی به چیزی که نمی دونستی واقف میشی!
مهم اینه نباید قلبا عجله ای برای رسیدن به جواب داشته باشی! نباید عجله ای برای زود جواب‌گرفتن داشته باشی، و نداشتن این عجله رو واژه مکث می آموزد. انتظار بدون حالت عجله میشه مکث.
انتظاری که در آن منفعتی بزرگ عاید تو می شود:
« وَ أَمَّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ‏ فَيَمْكُثُ‏ فِي الْأَرْضِ ‏»
منفعت بزرگ دیدن نور معالم ربانی با قلب سلیم است در دل شرایط تقدیرات:
« وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‏ مُكْثٍ‏ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِيلًا »
+ «فرق»
پس اون منفعت اینه:
با قبض و بسط قلبی، فرق خوب و بد رو بهت می‌فهمونن، لذا میدونی چکار کنی!
+ «نزل»
پس در این مکث، خبرای زیادیه!
اصلا وقتی خوب و بد رو با قلبت – با قبض و بسط – می‌فهمی، انگاری قرآن به قلبت نازل شده!
قرآن هم «عَلى‏ مُكْثٍ» نازل میشه، پس عجله نکن.
+ «عجل – عجله»: «العجول مخطی و ان ملک»
« الْمُكْثُ‏: ثبات مع انتظار: يعنى پا بر جا بودن در حالت انتظار »
یعنی تا وقتی جواب رو نگرفتی، هرگز به شک نمی‌افتی و در یقینت نسبت به درستی این اندیشه نورانی ذره‌ای خلل وارد نمی‌شه و مطمئنی که آخرش جواب رو می‌گیری، ان شاء الله تعالی.
أَمْكَثَهُ : او را به درنگ و تامل واداشت.
در واقع حوادث میخوان ما درنگ و تامل داشته باشیم.
و این انتظار را واژه مکث توضیح می دهد.
مثلا اون مرحله ای از پرواز که در فرودگاه وسایلتو تحویل دادی و در سالن انتظاری هستی که بلندگو بگه برید سوار شید و بری به سمت هواپیما! اونجا چه حالی داری؟ دوران مکث! باید قبل از رفتن به اون دنیا، اعمال صالحی رو فرستاده باشی! باید قبل از موت در دنیا، قلبت نور ولایت رو درک کرده باشه و به حیات جاویدان رسیده باشی، فقط منتظری که با مرگت ملاقات کنی «الموتة الاولی»! و این دوران انتظار شیرینی است و رویارویی با مرگ، دیگه ترس و نگرانی و اضطراب و دلهره نداره!
[انتظار و اقامة]:
تَمَكَّثَ‏ إِذا انتَظَر أَمْراً و أَقام عليه
[مکث – نار و نور] :
« فَقالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا – قالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا »
وقتی چشمت به نار آیت افتاد، عجله نکن، مکث کن «امْكُثُوا»، نورشو هم می‌بینی ان شاء الله تعالی!
إِذْ رَأى‏ ناراً فَقالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ ناراً لَعَلِّي آتيكُمْ مِنْها بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدىً (10)
فَلَمَّا قَضى‏ مُوسَى الْأَجَلَ وَ سارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ ناراً قالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ ناراً لَعَلِّي آتيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (29)
نور از ما میخواهد که لحظه‌ای مکث کنیم و تایید کلام شیطان ننماییم! قالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا!
[سورة الزخرف (43): الآيات 76 الى 85]
وَ نادَوْا يا مالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنا رَبُّكَ قالَ إِنَّكُمْ ماكِثُونَ‏ (77)
چون اگه در دنیا تا ابد بهتون مهلت میدادن، باز هم با گناه تسکین حال میدادید و دست از اعتقاد کثیف لیدرهای سوء بر نمی‌داشتید، پس سزای شما این است که تا ابد در اینجا ماندگار شوید « إِنَّكُمْ ماكِثُونَ »
اهل شک حسود در این اندیشه توقف کرده‌اند و قصد اصلاح و تربیت به سبب نور ولایت ندارند و نمی‌خوان تغییر و دگرگونی بزرگ در دنیای قلبشون صورت بگیره و میخوان تا دنیا دنیاست گناه کنن و کسی هم بهشون چیزی نگه!