حسود، رویگردان از نور و سرگردان در تاریکی! حسود معاند! إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنيداً!

كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنيداً
حسود معاند! إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنيداً!
حسود، رویگردان از نور و سرگردان در تاریکی! إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنيداً!
عناد اهل شک: از «أَعْنَدَ العِرقُ» گرفته شده کانه اندیشه باطل اونها به سبب معالم ربانی بند نیامده و چرک اندیشه آنها همچنان سرازیر است.
+ «صوم»
اهل شک اهل این نیستند که اندیشه باطلشون بند بیاد!
تاویلا صائم نیستند و به کار خودشون – ارتکاب معصیت – دارن همچنان ادامه میدن!
أَعْنَدَ فلاناً: با او معارضه كرد.
أَعْنَدَ العِرقُ: خون از رگ روان‏ شد و بند نيامد.
+ «اعراض از نور عرضه شده!»
عناد – عنید:
[رجل عنود – الإبل العنود]
[عناد – اعراض- فرار – ترک – انتزاع – عدول– مجاوزه – عتو – طغی – ابا – استنکاف – خالف – ردّ (الحقّ) – [العصيان، المعارضة، المجاوزة، و الطغيان، و التجبّر، و الإعجاب، و المباهاة] – …. – بهانه – …]
وَ خابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ … الْعَنِيدُ الْمُعْرِضُ عَنِ الْحَقِّ
عند: مجاوزة و ترك طريق الاستقامة
إِذَا أَبْغَضَ اللَّهُ عَبْداً … وَكَلَهُ إِلَى هَوَاهُ فَرَكِبَ الْعِنَادَ
[هوی – عناد]
واژه معاند که اسم فاعل از مصدر معاندۀ است از ریشه عند به معنای نزد و پیش گرفته شده و معاندۀ یعنی به آنچه عند و نزد ماست، تکیه نمودن و آنچه عند و نزد دیگران است، ردّ کردن و با آن مخالفت نمودن.
[عند الله – قبض و بسط]:
اهل یقینی که معنی قبض و بسط قلبشو بفهمه انگاری همیشه عند الله است!