The envious person yells at the light, “I want my desire!”
Ah, the envious person, tormented by desire!
It’s as if they’re shouting at the sun, demanding it to be theirs.
But alas, the sun cannot be possessed;
the sun illuminates the world for all to see. 🌟✨
When the sun, moon, and stars bow to Joseph (PBUH),
what do you expect from this beautiful sun, O Zuleikha?!
شخص حسود به نور فریاد میزند:
“آرزویم را می‌خواهم! به هر قیمتی که شده تمنای منو برآورده کن!”
آه، آن حسود، و عذاب ناشی از این هوس!
انگاری دارد به خورشید فریاد میزند و می‌خواهد که خورشید مال او باشد.
اما او سخت در اشتباه است و نمی‌توان خورشید را تصرف کرد.
خورشید را خدای مهربان خلق کرده که جهان را برای دیدن همه روشن کند. 🌟✨
وقتی که خورشید و ماه و ستارگان به یوسف ع سجده میکنند،
از این خورشید زیبا چه انتظاری داری ای زلیخا؟!
«هیت» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می نویسند:
«هيّت به و هوّت به، أى صاح به و دعاه»
«هيت لك، أى هلّم و تعال»
«اسم فعل است بمعنى: بيا.»
أنّ الكلمة مبنيّة مركبّة من هاء التنبيه و ائت أمرا من باب الإفعال أو ائت مجرّدا، و بنيت على الفتح، و معناها التنبيه و الأمر بالإتيان أو الإيتاء، أى إيتاء نفسه أو شيء آخر.
ففي كلمة هيت اشرب معنيان:
التنبيه و الأمر بالإتيان،
و هي كلمة واحدة. قريبة لفظا و معنى من كلمة هات.
هيت:
حسود بر سرِ نورش داد میزند که من تمنامو میخوام! قالَتْ هَيْتَ لَكَ! و اگه لازم باشه برای رسیدن به تمنا، به نورم تهمت میزنم! قالَتْ ما جَزاءُ مَنْ أَرادَ بِأَهْلِكَ سُوءاً! و مقتولش میکنم! کنار هر عدم گذشت از دلخواه، یک سرِ بریده است!
در تفسیر این واژه به تهيّؤ معنا شده «و أمّا التفسير بالتهيّؤ»
+ «صفن – آماده باش»
+ «هیء»
انگاری گنهکار آمادگی خودشو برای ارتکاب معصیت اعلام می کنه و اهل یقین با قلب سلیمش آماده اخذ فرمان الهی و امر الله و دستور مافوق و ولی خودش می‌باشد و این دستور با واژه زیبای «برهان – بره» در آیات بعدی آمده.
[هیت – قبض و بسط]:
قلب تاریک «وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ» خُب معلومه آماده ارتکاب معصیت هست «هَيْتَ لَكَ»! در واقع آماده عمل به نور ولایت با یاد معالم ربانی که نیست بلکه آماده عمل به اندیشه لیدرهای سوء است.
اما در مقابل، اهل یقین، خود را عبد ربّ خویش می‌داند «عبودیت – ربوبیت» یعنی خود را زوجۀ زوج مافوق خود دانسته که منتظر دستور مقتضی و متناسب با این آیت است، لذا از انجام هر کاری خودداری نموده و قلبش در حالت آماده باش کامل «صفن» جهت شنیدن یا دیدن دستور العمل مافوق است که «برهان» نورانی از راه می‌رسد و به او می‌فهماند چه باید بکند!
[سورة يوسف (12): آية 23]
وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ
وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ
قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (23)
[هیت – هلم] :
وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ
… و هات و هيت بمعنى آت و هلمّ، من أسماء الأفعال أو مشتقّ من الإيتاء- راجعه.
مشتقات ریشۀ «هیت» در آیات قرآن:
[سورة يوسف (۱۲): آية ۲۳]
وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ
وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ
قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (۲۳)
و آن [بانو] كه وى در خانهاش بود خواست از او كام گيرد،
و درها را [پياپى] چفت كرد و گفت:
«بيا كه از آنِ توام!»
[يوسف] گفت:
«پناه بر خدا، او آقاى من است. به من جاى نيكو داده است. قطعاً ستمكاران رستگار نمىشوند.»