با حسادت، چیز با ارزشی گیرت نمیاد! ملک مصر! وَ نادى‏ فِرْعَوْنُ في‏ قَوْمِهِ قالَ يا قَوْمِ أَ لَيْسَ لي‏ مُلْكُ مِصْرَ!

«مصر» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می نویسند:
«ناقة مَصُورٌ: مانع للّبن لا تسمح به، شترى كه نميگذارد شيرش دوشيده شود.»
«مَصَرَ الرجل الشاة: إذا حلبها بأطراف الأصابع الثلاث أو الإبهام أو السبابة فقط … يريد لا يكثر من أخذ لبنها.»
اگه رو به دنیا باشی، (حبّ دنیا)، این دنیا اجازه نمیده که اونو بدوشی و ازش لذت ببری و استفاده کنی، دنیا سراب و سایه‌ای است که باید به این سایه پشت کنی تا بدنبال تو بیاید، وگرنه اگه دنبالش بری ازت دور میشه و دستت بهش نمیرسه که اونو بدوشی و این معنای زیبای واژۀ مصر است برای تفهیم دنیا و حب دنیا و کلام لیدرهای سوء و اهل حسادت و شیطان که تلاش میکنن حب دنیا رو در قلبها پر رنگ کنن و مخاطبین خاص خودشونو سرگرم این تمناهای پوچ بی ارزش کنن تا وقت بگذره و فرصت تموم بشه و این افراد نتونن با فهم نور ولایت، حسادتشونو درناژ کنن و عامل به نورشون بشن و تولید عمل صالح کنن. واژۀ مصر به زیبایی به ما یاد میده که دنیا مثل همون شتری است که نمیذاره شیرشو بدوشن! در آیات زیبای قرآن که این واژه اومده، حالا اون آیات رو با دقت بخونیم ببینیم چقدر این معنایی که گفته شد با توضیحی که راجع به این آیات میگوییم، زیبایی مطالب آیات قرآن رو چندین برابر میکنه.
در آیۀ: «وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسى‏ لَنْ نَصْبِرَ عَلى‏ طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذي هُوَ أَدْنى‏ بِالَّذي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُمْ ما سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (61)»
عبارت «اهْبِطُوا مِصْراً» اینه که خداوند اهل حسادتی که قدر نورشونو ندونستن رو مخاطب قرار میده و میگه حالا که چیز با ارزش رو با چیز بی ارزش عوض کردین، بروید دنبال دنیایی که هیچوقت نمیذاره دستتون به شیرش و پستانش برسه!
در آیۀ: «وَ أَوْحَيْنا إِلى‏ مُوسى‏ وَ أَخيهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُيُوتاً وَ اجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ (87)»
شرط اقامت در دنیا رو داشتن قبلۀ نورانی معرفی میکنه تا سراب تمناها گولت نزنه و اگه با این شرط در دنیا اقامت کنی، بهت بشارت خلود در بهشت داده میشه.
در آیۀ: «وَ قالَ الَّذِي اشْتَراهُ مِنْ مِصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمي‏ مَثْواهُ عَسى‏ أَنْ يَنْفَعَنا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَداً وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ وَ لِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْويلِ الْأَحاديثِ وَ اللَّهُ غالِبٌ عَلى‏ أَمْرِهِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (21)
اشاره به این موضوع مهم داره که خدای مهربان، در همین دنیای فانی بی ارزش، گزینۀ با ارزش و بقیت الله خودشو آشکار میکنه به شرط اینکه بفهمی و قدرشو بدونی «اکرمی مثواه». یوسف ع رو در همین دنیا «مصر» عده ای ملاقات میکنن و میبیننش و کلامشو میشنون اما اکثرا بی معرفتن و اونو به بهایی ناچیز میفروشن و قدرشو نمیدونن و خدا با این عده با رو کردن یوسف زیبای خودش (+ «ذبح»)، اتمام حجت میکنه.
در آیۀ: «فَلَمَّا دَخَلُوا عَلى‏ يُوسُفَ آوى‏ إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَ قالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنينَ (99)»
این نور است که به مخاطب اجازه میدهد که در همین دنیای بی ارزش، که نمیذاره شیرشو بدوشی، با امنیت و آرامش زندگی کنی و خود دنیا، بدنبالت راه می افته و میگه شیرمو بدوش! به شرط اینکه رو به نور یوسف علیه السلام باشی و اون حدیث زیبای سلسلة الذهب امام رضا علیه السلام در نیشابور که ولایة علی بن ابیطالب حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی بشرطها و شروطها و انا من شروطها، یعنی نور ولایت در این دنیای وانفسا، حصن محکمی است که از همۀ بلیّات در امان باشی به شرط اینکه معرفت به نورت داشته باشی. امام رضا علیه السلام فرمودند که اگه به زیارت من میآیید به شرط اینکه معرفت به حق من داشته باشید از ثواب زیارت بهره‌مند خواهید شد.
در آیۀ: «وَ نادى‏ فِرْعَوْنُ في‏ قَوْمِهِ قالَ يا قَوْمِ أَ لَيْسَ لي‏ مُلْكُ مِصْرَ وَ هذِهِ الْأَنْهارُ تَجْري مِنْ تَحْتي‏ أَ فَلا تُبْصِرُونَ (51)» این لیدر سوء داره به صراحت عنوان میکنه که هر کی دنیا رو میخواد و بدنبال تمناهاشه باید فالوئر من باشه تا براش تایید کنم و البته دروغ میگه مثل شیطان که دروغگوی بزرگی است چون دنیا بدون نور ولایت سرابی بیش نیست ولی نفس حسود و شیطان بدنبال تسویل هستند تا بالاخره شخص رو متقاعد کنند که بدون نور بروند به سراغ دنیا و این آیه اشاره زیبایی داره به اینکه ملک مصر بخاطر امری که خدای مهربان میداند (اصول و اسرار)به لیدر سوئی همچون فرعون واگذار شده تا دست اهل تمنا رو که چاپلوسانه خودشونو به نور میچسبونن اما قلبا نورشونو دوست ندارند، دستشون رو بشه که میرن به سمت فرعون و طاغوت تا تمناهای اونا رو تایید کنه.
چقدر واژۀ مصر زیباست و این مطالب مهم و زیبا رو از این آیات به ما یاد میده.